Twee geloven op een kussen
Blind geloof in het nut van fluoride
Spiegelbeeld juni 2016
Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen. Het veruit grootste deel gelooft in de
heilzame werking van fluoride in tandpasta en een kleine minderheid, in de ogen van velen een soort
Gideonsbende, is overtuigd van de schadelijke werking ervan. Deze tegenstanders verdedigen het
standpunt dat fluoride slecht is, zowel voor het gebit als voor de gezondheid van de mensen. Om
te beginnen al door te wijzen op de herkomst van deze stof. Fluoride is een afvalproduct van
kerncentrales, de aluminium- en kunstmestindustrie en hoort bij het chemisch afval. Het heeft zelfs
jaren gediend als ratten- en kakkerlakkenverdelgingsmiddel.
Met dit artikel proberen we dit geschil te beslechten
met een pleidooi tégen fluoride. Dat zal niet meevallen, want de
tandheelkundige praktijk is doordrenkt met fluoride: tandpasta,
vulmaterialen, dental floss, tandenstokers, fluoridebehandelingen,
mondwaters en tandlak met fluor, etc. Alles mag vrij worden
gefluorideerd. Er is geen enkel bewakingsprogramma.
Jarenlang hebben de kinderen fluoridetabletjes moeten slikken.
Toch menen wij voldoende argumenten te hebben om het standpunt
over de nadelen ervan te onderbouwen.
Gebrek aan wetenschappelijk bewijs voor het nut van fluoride
Enige bewijsvoering ten gunste van fluoride is er niet: er is alleen
een blind geloof in. Als een tandarts hierover wordt ondervraagd,
zegt hij: "Ik zie minder gaatjes". Hij legt een onbewezen
oorzakelijk verband met fluoride en houdt zich daarbij ook aan
de richtlijnen van het Ivoren Kruis. Daarin staat onder andere
dat inslikken van fluortandpasta geen kwaad kan. Wat dan te
denken wanneer in de literatuur staat dat het inslikken van een
hoeveelheid van één tube zelfs dodelijk kan zijn? De tandarts
gaat bovendien voorbij aan de gefundeerde aanbevelingen voor
verbeterde zorg voor de mond en mondhygiëne, zoals minder
suikerhoudende drank (denk aan Coca-Cola) en verstandig
voedsel. En dát zijn nu juist de oorzaken waardoor het met de
kindergebitten zo goed zou gaan: meer zorg en behandeling.
Over het algemeen ontbreekt het de tandarts bij al zijn verdere
bekwaamheden aan wetenschappelijke kennis, met betrekking
tot de toxische halogeenverbindingen onder de verzamelnaam
fluoride.
Stapeleffect
Al in 2014 stond in de Lancet, het meest gezaghebbende wetenschappelijke
medische tijdschrift, het artikel "Fluoride Officially
Classified as a Neurotoxin". Het woord neurotoxine betekent gif
voor het zenuwstelsel. Dit heeft niet de publiciteit gekregen die
het verdient. Maar het spreekt wel een banvloek uit over fluoride.
Elke neuroloog kan u vertellen hoe moeizaam zenuwweefsel
regenereert en herstelt van invasieve en ook toxische
beschadigingen. Als zo´n beïnvloeding dagelijks herhaald
wordt, door bijvoorbeeld het poetsgedrag (er is haast geen tandpasta
zonder fluoride te krijgen), dan wordt het stapeleffect van
het fluor in het weefsel manifest en is herstel erg lastig. Het stapeleffect
is ook soms te zien in de witte vlekken die in het glazuur
ontstaan als gevolg van fluorideophoping in het glazuur.
Met de tijd worden deze vlekken dan zichtbaar donkerder, het
glazuur wordt dan "mottled enamel" genoemd of fluorose.
Vooral in landen waar het water gefluorideerd is, heeft men daar
veel last van. Zelfs de Lancet zou be•nvloed kunnen zijn door
de fluoridelobby binnen de farmacie.
Statistische zwendel
Het geloof in fluoride is zo sterk dat verder de wetenschappelijke
literatuur erop na slaan eigenlijk overbodig is geworden.
Dat zou niet meer nodig zijn, maar het omgekeerde is waar. Statistieken
zijn lang niet altijd betrouwbaar en mogen dan ook
slechts onder strikte regels als bewijs worden gebruikt, want ze
zijn niet meer dan een aanname. Verschillen in de aantallen gaatjes
tussen wel en niet gefluorideerde gebieden zijn uiterst miniem.
Ja, zelfs zijn er statistieken die aangeven dat in
gefluorideerde gebieden meer gaatjes voorkomen. Een vergelijkend
onderzoek onder andere tussen de steden Napier en Hastings
in Nieuw-Zeeland gaf dit aanvankelijk aan. In Napier,
ongefluorideerd, kwamen minder gaatjes voor dan in Hastings,
dat wel gefluorideerd was. Dit paste natuurlijk niet bij de gewenste
aanname en toen heeft men de defini‘ring over een
gaatje vinden zodanig veranderd dat Hastings er alsnog beter
uitsprong dan Napier. Deze truc is door John Colquhoun duidelijk
aan het licht gebracht. Hij was een Australische tandarts
die van overheidswege aangesteld was om de fluoridering juist
te promoten. Hij wijzigde zijn standpunt echter drastisch toe hij
op de statistische zwendel stootte. Een grote foutenbron ligt er
in de menselijke factor bij het vaststellen van de gaatjes. Is het
nu wel of geen gaatje? In de praktijk is hier vaak discussie over
en de diagnostiek ervan is moeizaam. Zo is een statistiek gemakkelijk
te beïnvloeden. (The Hastings Fluoridation Experiment:
Science or Swindle? The Ecologist, Vol.16, No.6, 1986). Daarnaast
is in de radionica (de wetenschap waarin het bewustzijn een
grote rol speelt) gebleken dat de mening van de onderzoeker
statistische invloed kan hebben. Dus de broodnodige objectiviteit
ontbreekt hier totaal.
Eigenschappen van fluoride
Fluoride heeft sterke affiniteit met bot. Dat wordt harder en deze
eigenschap heeft ertoe geleid dat fluoride ooit een toepassing
kreeg bij osteoporose. Helaas bleken botten ook brosser te worden,
zodat na enige tijd duidelijk werd dat het aantal heupfracturen
juist drastisch steeg door de brosheid van het bot en is men
daarom toen met de fluoridebehandeling gestopt. Daarbij
kwam, dat fluoride exostoses, botuitstulpingen, vooral aan de
wervelkolom en gewrichten veroorzaakte. In gebieden (Turkije,
China en India) waar veel fluoride in het drinkwater zit, komt
invaliditeit op jonge leeftijd veel voor. Zie het boek van Yiamouyiannis
met de titel "The aging Factor". De veroudering
van de cellen wordt door fluoride vroegtijdig in gang gezet. Het
immuunsysteem van een kind gaat reageren als dat van een oudere
mens en een banale infectie zal meer tijd nodig hebben om
te genezen. Kinderen ontwikkelen andere gevoeligheden, bijvoorbeeld allergieën voor bepaalde voedingsmiddelen; ze verdragen
geen kleur- of smaakstoffen of raken sneller overstuur
in stresssituaties. Ook glazuur wordt door fluoride harder; dat
wil echter niet zeggen dat het ook cariësresistenter wordt. Wel
kunnen tanden door de brosheid iets eerder breken.
Schildklier
Een ander aspect van fluoride is de relatie die deze stof heeft
met de schildklier. Al in 1958 werd door Dr. Hidehiko Tanaka
het jodium-fluorantagonisme vastgesteld, waarbij het fluoride
zich op de plaats nestelt van het jodium, evenals fluor een halogeen.
Hierdoor ontstaat er een jodium-gebrekziekte zoals krop.
Fluoride zet dus de aanzettende werking van jodium op de
schildklier om in een remmende. De stofwisselingsremmende
werking van fluoride is hiermee verklaard. In het tijdschrift Fit
met Voeding nr.1, 2016 antwoordt Gert Schuitemaker op de
vraag welk mineraaltekort het meeste voorkomt: "dat is waarschijnlijk
jodium". Hier zou dus een oorzakelijke relatie kunnen
liggen met fluoride. Dat alleen al zou een reden kunnen zijn om
vanaf vandaag de fluorhoudende tandpasta niet meer te gebruiken.
Een uitstekende tandpasta is natriumbicarbonaat met kokosvet
gemengd 1:1 in een glazen potje en dan met een spatel
steeds iets op de borstel aan brengen. Effectief en goedkoop.
De laatste jaren is er in de literatuur over fluoride een opmerkelijke
tendens bij gekomen. Het lijkt erop dat het IQ van kinderen
aan het dalen is. Veel onderzoeken, voornamelijk uit China,
tonen dit aan. Er wordt een relatie gelegd met het enzym cholinesterase
waarvan de werking door fluoride geblokkeerd zou
worden. Er ontstaat een cholinesterase-deficiëntie. Cholinesterase
is nodig voor de prikkeloverdracht via de neuronen in de
hersenen. Deze relatie wordt beschreven in het proefschrift van
de neuroloog Mien Bulthuis uit de jaren zeventig van de vorige
eeuw. Dat onderzoek heeft een belangrijke plaats ingenomen bij
het fluoridegevecht in die jaren. Door politiek verweer heeft dit
wel haar carri¸re gekost. Het bleek voor haar niet meer mogelijk
een plaats te verwerven binnen organisaties. De cholinesterasedeficiëntie
zou ook een rol spelen bij het bekende articaïneprobleem
bij de anaesthesie in de tandheelkunde. Mensen die een
verdacht hebben op een articaïne overgevoeligheid zouden deze
defici‘ntie hebben. Nader onderzoek hiernaar wordt geadviseerd.
Slinkse wegen in de fluoridewereld
Het is vrij gemakkelijk om een statistiek te manipuleren. Deze
vorm van onderzoek wordt meestal door de tandheelkundige
commercie gefinancierd en het is een koud kunstje om cijfers
naar believen aan te passen en hiermee aan fluoride gunstige eigenschappen
toe te dichten. Het boek van de Deense prof. P.
Götsche, getiteld "Dodelijke medicijnen" geeft duidelijk aan hoe
pervers de farmacie kan opereren. Ja, hoe meer men duikt in de
literatuur over het fluoride, hoe interessanter en duidelijk het
wordt hoe er pogingen gedaan worden om via allerlei slinkse
technieken het fluoride te promoten. We gaan hier mee met
Peter Götsche die aantoont hoe de macht van het geld de geneeskunde,
maar ook de tandheelkundige praktijk vervuild
heeft.
Waterfluoridering
In de jaren 50 van de vorige eeuw is er een vergelijkend drinkwateronderzoek
gedaan in Tiel en Culemborg. Tiel werd gefluorideerd
en Culemborg niet. De stuwende kracht hier was
professor O. Backer Dirks. In dit onderzoek is niet het feit meegenomen
dat gefluorideerde tanden en kiezen twee jaar later
doorbreken. Misschien heeft de veroudering van de cellen daarmee
van doen. Daarbij bleek uit een proefschrift van de tandarts
Fick dat in Culemborg een cariësproducerende yoghurt twee
maal zoveel gegeten werd als in Tiel. Promotor van deze dissertatie
was dezelfde Backer Dirks. Er waren dus twee grote parameters
tussen de twee steden die in het onderzoek niet
meegenomen waren. Dus kon dit statistische onderzoek de prullenbak
in. Inmiddels waren diverse steden al begonnen met waterfluoridering. Dit heeft uiteindelijk geresulteerd in een gevecht
van de arts Hans Moolenburgh samen met een kleine groep
geestverwanten, waarbij na jaren tenslotte op politiek niveau de
oorlog in de Tweede Kamer tegen de toenmalige minister Vorrink
gewonnen werd en daardoor de dreigende waterfluoridering
in Nederland niet doorging. De aantasting van de
menselijke integriteit was in het geding. Een "medicijn" zomaar
toevoegen aan het drinkwater ging ook de politici in den Haag
te ver. De reactie hierop echter was dat de hoeveelheid fluoride
in de tandpasta verdubbeld werd, ook in de kindertandpasta.
Het boek van collega Moolenburgh over zijn gevecht dat hij
samen met zijn kleine aantal idealisten won tegenover de autoriteiten
is zojuist verschenen. Het leest als een schelmenroman.
Giftig chemisch afvalproduct
Fluoride, een giftig afvalproduct van de aluminium- en kunstmestindustrie,
is jarenlang ongehinderd uit de schoorstenen gekomen.
Toen werd duidelijk dat dit schadelijk was voor onder
andere het vee uit de omgeving: de gebitten van de koeien verbrokkelden
namelijk en de gewrichten vervormden, de koeien
zakten door hun poten en moesten afgemaakt worden. Dit
leidde tot de maatregel, dat fluoride opgevangen en als chemisch
afval verwerkt moest worden. Dit was kostbaar omdat
het halogeen fluoride zich door de metalen vaten heen vrat en
andere maatregelen nodig waren. Maar veel spelers op het veld
van de tandheelkunde, tandartsen en fabrikanten van artikelen
voor tandverzorging, toonden zich als redders in nood met hun
interesse voor fluoride en kochten het gif op. Dus nu kregen de
fabrieken geld voor dit afvalproduct. Een omgekeerde vorm
dus.
Tijdens de kortdurende fluoridering van het drinkwater in Nederland
is gebleken dat op een fazantenkwekerij in Aalsmeer de
hennen veel tammer werden dan gebruikelijk. Ze bleven op een
hand zitten en dat was een verschijnsel dat voor de kwekers
ervan totaal nieuw was. Ze leken eigenlijk ietwat verdoofd. Met
dit verschijnsel in gedachte kunnen we zeker een relatie leggen
met het hardnekkige verhaal dat de Russen in de tweede wereldoorlog
grote hoeveelheden fluoride besteld hebben met de
bedoeling de krijgsgevangenen rustig en meegaand te houden.
Dit zou dan in het drinkwater gedaan worden. Wat zeker is, is
het feit dat in diverse psychiatrische middelen fluoride-verbindingen
verwerkt zijn, vooral in Semap. Dit om patiënten rustiger
te maken?
Al met al zijn er redenen genoeg om het fluoride te vermijden
en er stelling tegen te nemen.
Fred Neelissen,
Bioenergetische tandheelkunde en
Second opinion onderzoek
