De meerwaarde van complementaire tandheelkunde
Spiegelbeeld januari 2014
Tandheelkunde is een technisch vak. De manuele vaardigheden spelen hier een grote rol. Door deze
techniek kunnen tandartsen gemakkelijk storingen inbouwen die door de patiënt maar moeilijk te verwerken
zijn en lichamelijke klachten kunnen geven. Materialen als bijvoorbeeld amalgaam hebben laten
zien hoe ziek mensen er van kunnen worden. Het grote probleem dat dan ontstaat, is om aan te tonen
dat tanden en kiezen de oorzaak van een ziekte kunnen zijn. In de opleiding tot tandarts wordt onvoldoende
onderwezen hoe het lichaam kan reageren op tandheelkundige behandelingen. De mond is
geen eilandje in het lichaam waarin we straffeloos kunnen behandelen. Er bestaan relaties met de rest
van het lichaam.
Na 30 jaar vechten zijn we in staat gebleken om
een einde te maken aan het gebruik van amalgaam.
Het vele kwik (50%) dat in een amalgaamvulling
zit is in veel gevallen een stof die de
pati‘nt niet verdraagt. Het is een zwaar metaal dat
toxisch is. In deze tijd zijn er nog slechts enkele tandartsen
die het blijven gebruiken. 150 jaar geleden
werd dit materiaal in Amerika geïntroduceerd,
omdat het goud dat toen als vervanging diende,
door de meeste mensen niet betaald kon worden. Er
kwam wel een opstand onder de American Dental
Association, omdat men vond dat er geen kwik in
de monden gebracht mocht worden, maar het economische
voordeel won het tenslotte.
Porseleinen kroon
Omdat in de mond het amalgaam, dat een 5-tal verschillende
metalen als legering bevat, een accu en
batterij vormt en er ook vocht in de vorm van speeksel
aanwezig is, ontsnapt er kwik uit de vulling, eigenlijk
gewoon corrosie. Dit kwik nestelt zich in het
bindweefsel, gebonden aan eiwitten. Ook de bloedhersen
barrière wordt doorbroken omdat het kwik
door warmte ook in de mond verdampt en dit kwik
zich atomair kan nestelen onder andere in de hypofyse.
Zenuwweefsel, huid en slijmvliezen zijn voor dit
kwik erg bevattelijk. Als diagnose worden energetische
diagnostieken gebruikt, maar ook regulier is
het mogelijk om bijvoorbeeld het kwikgehalte te bepalen
in de urine met een DMPS proef. Door het uitgebreide
aangrijpingspunt bestaat er een grote
diversiteit aan ziekteverschijnselen. Bekend zijn
darmziektes als Morbus Crohn, multipele sclerose,
luchtwegaandoeningen, maar ook dementie, Alzheimer
en andere concentratiestoringen worden hiermee
in verband gebracht.
Doel van de complementaire tandheelkunde is een metaalvrije mond
Porseleinen kroon
In de orthodontie komt het metaal nikkel nogal eens
voor. Berucht zijn de nikkelen spalkjes die vaak achter
de boven- en ondertanden aangebracht worden
om verschuivingen tegen te gaan als de behandeling
afgerond is. Dit voorkomt dan een recidief. Deze patiëntjes
worden dan naar huis gestuurd met de mededeling
dat dan alles gedaan is. Daarom blijven
deze spalkjes soms een leven lang in de mond aanwezig
en kunnen zich langzaam verschijnselen van
een nikkelbelasting aandienen. In gouden kronen,
die ook van een legering gemaakt zijn, zit vaak palladium,
een niet-edelmetaal dat de legering wat
goedkoper maakt. Dit palladium kan nare verschijnselen
geven, zowel lokaal als systemisch, waarbij
niemand denkt aan de mond. De laatste tijd is echter
de totaal porseleinen kroon in opmars wat op zich
een gunstig verschijnsel is. Doel van de complementaire
tandheelkunde is een metaalvrije mond. Dit is
niet altijd haalbaar of het zou via rigoureuze maatregelen
bewerkt moeten worden.
Ontsteking
Wanneer een tand of kies pijn gaat doen, start de
tandarts in de meeste gevallen een zenuwbehandeling.
Dat houdt in dat de zenuw in het element die
dan vaak ontstoken is er uit gehaald wordt. De tand
"overlijdt" en gaat dan dood. In principe hoort zo´n
kies niet meer in de mond, immers dood is ongezond,
maar meestal laten we het element zitten
omdat de patiënt de kies niet kwijt wil. Echter, een
deel van het immuunsysteem is nodig om zo´n dode
tand of kies rustig te houden. Voor de rest blijft er
dan vaak te weinig weerstand over en de pati‘nt
kan bevattelijk worden voor bijvoorbeeld andere infectieziekten
als griep, Pfeiffer etc. Uiteindelijk is
dan het "beestje" niet de oorzaak van de ziekte, maar
de onvoldoende kwaliteit van het terrein dat verzwakt
is. Een dergelijk element noemen we dan een
focale storing of haard, een ontsteking die inwerking
heeft elders in het lichaam.
Tijdbom
Een patiënt komt met het verhaal dat hij, elke keer
als hij te hard werkt en onder druk komt te staan,
kiespijn krijgt en zijn vinger gaat heel bewust naar
een bepaald element in de mond. Dat blijkt dan een
zenuwbehandelde kies te zijn. Een dergelijk element
kan als een tijdbom beschouwd worden die afgaat
als de weerstand onvoldoende is. In zijn algemeenheid
kan gezegd worden dat de boven- en ondersnijtanden
een relatie hebben met blaas en nieren,
de hoektanden met galblaas en lever, de bovenpremolaren
(de valse kiezen) en ondermolaren (ware
kiezen) hebben verbindingen met longen en dikke
darm, de onderpremolaren en bovenmolaren zijn
gelieerd aan maag, milt en pancreas en de verstandskiezen
be•nvloeden hart en zenuwstelsel.
Casus:
Ik was bezig met een zenuwbehandeling aan een
snijtand boven, bij een dame van 40 jaar. Echter de
behandeling lukte niet, de tand bleef pijn doen, zelfs
na 3 behandelingen. Toen kreeg ik het vermoeden
dat er iets anders achter moest zitten en ik vroeg
haar of zij wel eens een blaasontsteking had. De patiënt
schrok, stond uit de stoel op, gaf mij een hand
en zei: "Dokter, ik ben hier voor mijn tanden, niet
voor mijn blaas". Zij vertrok uit de praktijk. De volgende
dag belde zij op, verontschuldigde zich voor
haar gedrag en zei dat zij al 3 maanden een blaasontsteking
had die maar niet overging. Ik vertelde
haar van de relatie tussen snijtand en blaas en adviseerde
haar het element te laten trekken. Na enige
bedenktijd zei zij dat ze dat wilde. Een week na de
extractie was de blaasontsteking totaal over en is tot
op heden niet teruggekomen. Een kunststof brug als
vervanging heeft het probleem definitief opgelost.
Dokter, ik ben hier voor mijn tanden, niet
voor mijn blaas
Kwaliteit van het immuunsysteem
Tegenwoordig zijn implantaten in de mond erg gewild.
Wat is er niet makkelijker dan een kies trekken
en daarvoor een implantaat in de plaats? Vorig jaar
zijn er ongeveer 150.000 stuks in monden geplaatst.
Hierbij wordt er door het mondslijmvlies heen een
gat in de kaak geboord en wordt daarin een "titanium"
schroef gepositioneerd. Deze steekt door het
mondslijmvlies heen en krijgt de kans om in te
helen. Dit neemt een paar maanden in beslag.
Daarna komt er een kunstkroon op de implantaat en
is de behandeling afgerond. Onderzoek echter heeft
aangetoond dat praktisch alle implantaten een zogenaamde
stille ontsteking hebben, een ontsteking
die niet de bekende symptomen van warmte, koorts,
roodheid en pijn heeft, maar symptoomloos zijn
werk doet. We noemen dat een implantitis. Na enige
tijd doet ook het kaakbot mee en dat is dan op de
ršntgenfoto te zien. Dan heet het een peri-implantitis.
Dit verschijnsel is niet zo verwonderlijk, want
door de implantaat is er een open verbinding ontstaan
tussen de mondholte en het kaakbot. Hierdoor
ontstaat er een zwak terrein waar bacteri‘n gemakkelijk
aangrijpen. Of dit een storing gaat worden is
afhankelijk van de kwaliteit van het immuunsysteem
of de weerstand. Een groot dilemma is het feit
dat we gemakkelijk op implantaten drukknoppen
kunnen monteren waardoor een loszittende prothese
houvast krijgt en de meestal oudere patiënt
weer goed kan eten. Maar juist deze oudere pati‘nt
is door de leeftijd vatbaarder geworden voor allerlei
kwaaltjes, waar nu ook nog een peri-implantitis bijkomt.
Dit zijn een paar voorbeelden waar de complementaire
tandheelkunde heel veel voor de pati‘nt kan
betekenen. Deze vorm van geneeskunde wordt
vooral interessant wanneer er ook lichamelijke
klachten van een chronisch karakter zijn. We gaan
dan onderzoeken of we een causale relatie kunnen
leggen tussen het tandheelkundige probleem en de
lijfelijke klachten. Vaak is dat het geval.
Ad 1.
We kunnen met electroacupunctuur ( EAV)
aantonen of de pati‘nt het kwik uit het amalgaam
verdraagt of niet. Ook Bioresonantie, kinesiologie of
Vega zijn daartoe in staat. De combinatie van het
verwijderen van het amalgaam en een kwikontgifting
(immers, het kwik zit dan in het bindweefsel
van het lichaam) geeft dan praktisch altijd een verdwijnen
of verlichting van de lichamelijke klachten.
Ad 2.
Een dood element kan zich ontwikkelen tot
een zogenaamde haard of focale storing. Deze kan
invloed hebben op de rest van het lichaam, ja zelfs
zonder dat de patiënt een klacht aan dit element
hoeft te hebben. Diagnostiek hiervan is in de complementaire
tandheelkunde goed mogelijk. Verwijdering
van een dergelijke tand of kies is vaak een
grote opluchting.
Ad 3.
Het is in principe mogelijk om bij gebleken
storende werking de implantaat te verwijderen. Dat
behoort dan bij de kaakchirurg te gebeuren. Het is
dan wel nodig om het kaakbot na het verwijderen
van de implantaat goed schoon te fraisen om al het
ontstoken weefsel te verwijderen. Gebeurt dit niet,
dan is er de mogelijkheid dat de ontsteking achter
blijft en er een zogenaamde restostitis ontstaat die
later weer voor problemen kan zorgen.
Conclusie
In deze tijd waarin zovele nieuwe ontwikkelingen
in de geneeskunde plaatsvinden, vooral in de acute
ziekteleer, moeten we niet de chronische pati‘nt vergeten
die zo vaak een leven lang pillen moet slikken
om een bepaalde klacht onder de duim te houden.
Dit is een symptomatische behandeling die vaak uitmondt
in een lastig beeld met bijwerkingen.
Meer
kennis van de iatrogene aspecten van de tandheelkunde
kan een hoop ellende voorkomen.
Fred Neelissen,
Bioenergetische tandheelkunde en
Second opinion onderzoek
